قالب پرشین بلاگ

بسم الله الرحمن الرحیم

در جامعه مدرن امروزی، برای شناخت یک فرد (عام یا خاص) ناچار مستلزم صرف وقت و پرس و جو هایی هستیم که به آن مهم برسیم. انتخاب کردن دوست، نامزد انتخاباتی، همسر یا شوهر و ... باید با بصیرت و آگاهی کامل انجام گیرد.

اگر در دوستیابی ها یا مشورت ها یا به نوعی ارتباط با هر فرد در ارتباطات اجتماعی در هر زمینه ای، دچار ابهام یا شناخت ناقص و سطحی باشیم، دودش به چشم خودمان می رود.

آنچه این متن را با عنوانش مرتبط می سازد، هشدار درباره ی کس یا کسانی است که زمینه ارتباط خود با شما را با تعریف از خود با زبان خود فراهم می کنند.اینجا چند سوالی مطرح می شود که خواهشمندیم به خودتان درباره ی دوستی یا به هر نوع ارتباط گرفتن با این افراد توضیح دهید :

1. آیا هرکسی بگوید من خوبم، خوب است؟

2. ملاک شناخت ما از طرف مقابل چرا فقط تعاریف آن فرد از خود باشد؟یا کسان دیگر که به نوعی آنان هم از خود او افتخارات وی را شنیده اند.

3. نمی خواهید گفته هایی از موافقان و مخالفان وی را بشنوید؟

4. آیا وی را امتحان کرده اید؟(مثلا ببینید آن حرفهایی که درباره ی خود می زند راست است یا نه یا ...)

5. آیا وی پایبند عرف جامعه است یا قوانین را با دیدگاه خود تفسیر میکند؟

.

.

در روزی از روزها

منبع : جنبش مصاف

بدون شرح!

بسم الله الرحمن الرحیم

بنده به دانشجویانی که اعتقاد چندانی به این سخنان ندارند و دنبال گرفتن یک تخصص برای رسیدن به شغلی پردرآمد و رفاه مادی خود هستند کاری ندارم و روی سخنم با دانشجویان ولایی است.

تجربه سال ها حضور در فضای دانشگاه و تشکل های دانشجو به من نشان داده که بخش زیادی از پتانسیل دانشجویان ولایی صرف فعالیت در تشکل ها و فعالیت های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی می شود.

این در حالی است که مقام معظم رهبری در همین سخنان اخیرشان در جمع دانشجویان بیان داشتند:

* امروز درس خواندن، علم‌آموزى، پژوهش و جدیت در کار اصلى دانشجوئى، یک جهاد است.*